بیت کوین قدرت خود را از کاربران میگیرد و از منظر آنها، بیت کوین یک پول اینترنتی به شمار میرود. رمزارزها همانند ریال و دلار پولهایی هستند که با سازوکار مختلفی ایجاد و توزیع میشوند. فرایند خلق برخی از این پولها مانند بیت کوین با ماینینگ انجام میشود و برای تعدادی دیگر از آنها، تمامی سکهها از قبل به صورت استخراج شده در شبکه قرار میگیرند. ارزهای دیجیتال بر روی فناوری دفترکل توزیع شده ساخته شدهاند که یکی از محصولات مهم آن، فناوری بلاک چین است. بلاک چینهای عمومی که اکثر ارزهای دیجیتال از آن استفاده میکنند، قابلیت مشاهده تمامی تراکنشها را چه برای افرادی که در شبکه حضور دارند و چه برای افراد خارج از شبکه فراهم میکند. اصلیترین مانع در برابر استفاده همگانی از نظامهای نامتمرکز و ارزهای دیجیتال، چیزی جز پولهای سنتی نیست. همه ما هر روز به شکلی از پول فیات استفاده میکنیم. اینکه ارزش پول کشورهای مختلف به دلار وابسته است، خودش موضوعی بحث برانگیز است. تصمیم به استفاده از ارزهای دیجیتال، حداقل تا حدی به معنای تصمیم برای عدم استفاده از پول فیات است. مشکل اینجاست که روی آوردن از پول فیات (بدون پشتوانه) به ارزهای دیجیتال هزینه زیادی دارد و اثر شبکهای در نهایت به نفع فدرال رزرو (بانک مرکزی ایالات متحده)، صندوق بینالملل پول، بانک جهانی و سایر سازمانهای بینالمللی بانکداری است. ارز دیجیتال فقط یک هدف دارد و آن هم غیرمتمرکز کردن از طریق انگیزههای مالی است (جایزه و جریمه). یک بلاکچین بدون پاداش مالی در واقع یک پایگاه داده کند و بسیار پرهزینه است. در این دیدگاه دو تصور بسیار غلط دربارهی دلیل استفاده یک شرکت از بلاک چین وجود دارد. اولین اشتباه این است که برخی افراد باهوش بر این باورند که بلاکچین فقط در برخی موارد خاص مثلاً مسائل مالی کارآمد است. دومین عقیده این است که بلاکچین و بیت کوین با هم فرق دارند و این تکنولوژی بدون ارز دیجیتال هم قابل استفاده است. هر دو دیدگاه یک موضوع مهم را جا میاندازند که دلیل اصلی به وجود آمدن این تکنولوژی است. انتقال بیت کوین و خرج کردن آن هیچگونه نیازی به کسب اجازه از بانکها یا هر نهاد دیگری ندارد. از سوی دیگر شاید شنیده باشید که بیت کوین پول خلافکاران است و برای ناشناس ماندن در فعالیتهای مجرمانه از آن استفاده میشود. این ارز دیجیتال ویژگیهایی دارد که سبب تمایز آن نسبت به سایر پولهای فیزیکی و دیجیتال شده است.