چگونه محرومیت اجتماعی (فقر و نابرابری ) را از بین ببرییم

به داوری بنده مفهوم فقر نه تنها در بر گیرنده موارد فوق می باشد ، بلکه فراتر از آن شامل فقدان و محرومیت افراد از دسترسی به آزادی های ماهوی ، فطری و مواهبی هست که از جانب خداوند مهربان برایشان ارزانی و به ودیعه گذاشته شده است .
پدیده های اقتصادی و اجتماعی چون بیکاری ، فاصله های طبقاتی ، سوء تغذیه ، امراض و بیماری ، نا امیدی ، استرس ، تشویش و … همواره تهدید و تضعیف کننده آزادی ، ابتکار و خلاقیت های بشر و توده های مردم بوده اند .
زنان بی سرپرست و خانواده های تک سرپرست ، جوانان بیکار ، سالمندان ، معلولان ، بچه های طلاق ، بیماران خاص و … گروههای آسیب پذیر و اکثریتی هستند که از رسیدن به استانداردهای جدید ایجاد شده توسط طبقه اشرافی و نو کیسه گان عاجر و ناتوان بوده و در نهایت آنان را در جامعه منزوی و گوشه گیر کرده است. (اینجا فقر به مانند محرومیت از توانایی ها عمل میکند).
راهکارای مقابله با این پدیده شوم مختصر مطابق با تیتر به شرح ذیل است :
۱_ برابری : برابری و مساوات گرایی به معنای برابری در ایجاد فرصت های شغلی ، آموزشی و تخصیص امکانات برای همگان و آحاد و اقشار مردم است ، توزیع عادلانه ثروت ، درآمدهای ملی و بودجه ، هماهنگی پرداخت حقوق و مزایا ،پوشش همگانی بیمه و … از دیگر مواردیست که در زمره برنامه های برابری قرار میگیرد .
️۲_ انصاف : متمولینی که از راه مشروع و قانونی ثروتمند شدند بعنوان موتور محرک سرمایه گذاری در جامعه می توانند عمل کنند اما از آنان خواسته خواهد شد برای دستگیری و مساعدت به محرومین و کمک کردن به توسعه کشور مالیات دهند و از دریافت سهم خودشان از مزایای یارانه ایی دولت چشم پوشی نمایند و این یک موضوع و عمل داوطلبانه و خیرخواهانه است که باعث سعادت جامعه شده و به آن انصاف گفته میشود .( مصداق شعر بنی آدم اعضای یک پیکرند )
️۳_ عدالت : از بین بردن انواع تبعیض ها ، رانت ها ، ویژه خواری ها ، انحصارات ، تمکین به اصل قانون ، حکمت و مصلحت نمونه بارز از برقراری عدالت است . سالم سازی و شفافیت ، جلب رضایت ملت نمونه بارز از عدالت است.

کد خبر : 19511